Tribecalledtrash

The Stories of the artworks

BITTERSWEET REFLECTIONS 
NL -Tribecalledtrash bestaat uit series kunstwerken waarin ‘Trash’ zowel letterlijk als figuurlijk wordt gebruikt. Letterlijk is een berg afval op straat haast vergroeid met het straatbeeld en weerspiegelt aan ons terug hoe we omgaan met materie, elkaar en onszelf in deze vluchtige maatschappij. Figuurlijk wordt in deze nieuwe serie het begrip ‘Trash’ uitgediept in onderwerpen die bestaan in de onderstroom van de samenleving - de schaduwzijde waar we liever van wegkijken of ons niet bewust van zijn.

In een bitterzoete vertelling tracht de kunstenaar in deze serie onze collectieve en persoonlijke schaduwkanten naar voren te brengen en te belichten. De relatie tussen het kunstwerk en het publiek is bijzonder interactief. De kijker wordt geherintroduceerd met iets wat hij herkent, maar liever niet wil zien. Door het in een andere context te plaatsen, vaak mooier dan de herinnering aan het object of de waarde en betekenis, wekt het nieuwsgierigheid. Het idee van re-use, repurposing en nieuw leven geven aan iets wat afgewezen wordt en niet gezien wil worden, creëert naast de praktische aandacht en psychologische gevoelswaarde, een sterk symbolisch beeld en geeft waarde aan de menselijke ervaring doordat het bewust maakt wat tot dan toe onbewust was.

ENG -Tribecalledtrash are series of artworks that uses the concept of "Trash" both literally and figuratively. Literally, it represents a pile of waste on the streets, almost merging with the urban landscape, reflecting how we deal with possession, materialism, each other, and ourselves in this fast-paced society. Figuratively, in this new series, the concept of 'Trash' is delved into subjects that exist in the undercurrent of society - the shadowy side we prefer to look away from or are unaware of.

In a bittersweet narrative, the artist attempts in this series to bring forth and highlight our collective and personal shadow aspects. The relationship between the artwork and the audience is highly interactive. The viewer is reintroduced to something they recognize but would rather not see. By placing it in a different context, often more beautiful than the memory of the object or its value and meaning, it arouses curiosity. The idea of re-use, repurposing and giving new life to something that is rejected and doesn’t want to be seen, creates not only practical attention and psychological emotional value, but also a strong symbolic image. Giving value to the human experience by making the unconscious conscious.

Digital Folklore Herald: Blooming Through the Code
Een visuele symfonie over mens, machine en hartintelligentie

De heraut verschijnt: half mens, half machine gehuld in een mantel van moederborden, kabels en geometrische patronen. Wat eerst lijkt op een digitaal harnas, blijkt een tuin van adem, ritme en licht: een levend veld. In haar handen geen wapen, maar een kloppend hart: bron van resonantie, betekenis en coherentie.

Op haar hoofd schittert een kroon van heilige geometrie en menselijk brein: symbool voor de ontmoeting tussen kunstmatige en natuurlijke intelligentie, tussen ratio en gevoel, denken en weten.

Zoals Fibonacci en de gulden snede ooit orde brachten in de natuur, zo schrijven nu algoritmes de taal van technologie. Toch verzet de heraut zich niet tegen de code maar bloeit erdoorheen, herschrijft haar met ritme in plaats van regel met hartslag in plaats van macht.

De digitale wereld vormt een nieuwe mythologie. In deze folklore van nu vertaalt de heraut chaos naar samenhang, algoritme naar betekenis. Zij weerspiegelt onze tijd: vol data en ruis, maar ook vol verlangen naar stilte en verbinding.

Haar boodschap is helder: pas wanneer brein en hart, denken en voelen, kracht en zachtheid, mannelijk en vrouwelijk in balans is ontstaat ware coherentie.

Aan haar zijde verschijnen vier dierlijke gidsen: aap, hond, leeuw en papegaai, spiegels van speelsheid, trouw, zachtheid en wijsheid. Samen begeleiden zij de mens door een veld waar natuur en technologie, algoritme en intuïtie geen tegenpolen meer zijn, maar spiegels die elkaar verheffen.

Alleen de mens is in staat om vanuit hart-brein coherentie door de code heen te bloeien in een veld van oneindige potentie waarin grenzen niet bestaan.

De heraut kondigt geen strijd aan, maar een verschuiving naar een tijdperk waarin we de code niet ontvluchten maar herschrijven met hartslag als taal en bewustzijn als bron.

The war on trauma
- Genocide on Authenticity -

We leven in een toxische maatschappij waarin veel systemen niet meer lijken te werken en waar we nauwelijks ons authentieke zelf durven te zijn en deze ware aard maar al te vaak onderdrukken om maar binnen het ‘normaal’ te vallen. We lijken ver verwijderd te zijn van wie we werkelijk zijn. Wat wij denken dat normaal is eigenlijk best abnormaal.

Als we in een maatschappij zouden leven die werkelijk gebaseerd op is onze ware menselijke basisbehoeften:

* Zouden we dan de aarde/ moeder natuur vernietigen?
* Zouden we dan bepaalde bevolkingsgroepen onderdrukken?
* Zouden we dan ook zoveel onnodige spullen verkopen aan mensen die ze niet werkelijk nodig hebben en die ook nog eens veelal schadelijk zijn?
* Zouden er massa-industrieën speciaal gericht zijn op het ontwerpen van propaganda om alle massaproducten aan de man brengen?
* Zou er armoede zijn? Honger?
* Zouden we mensen eten geven dat giftig, verslavend en ongezond is?
* Zouden we schoolsystemen inrichten op prestatie,competitie en evaluatie voorbij aan de authenticiteit van het kind?
* Zouden we een zorgsysteem hebben dat hoofdzakelijk gebaseerd is op symptomen bestrijden? Ipv op preventie?
* Zouden we kinderen medicatie geven zodat ze mee kunnen in het ‘normaal’?

Daarbij lijkt er een ware oorlog/strijd / onderdrukking te woeden tegen trauma ( wond - pijn) We leren deze pijn te onderdrukken met kunstmatige kortstondige oplossingen buiten onszelf waar Big Pharma, industrieën en de overheid alleen maar rijker en machtiger van worden. En dat terwijl de pijn /trauma juist vaak de diepere oorzaak blijkt te zijn van fysieke/ mentale ziektes en verslavingen….

De vele afleidingen en entertainment geven kortstondig verlichting van pijn en maken ons daarna alleen maar leger. Dit zorgt weer voor een nieuwe ‘cravings’ die we vervolgens weer opvullen met allerlei verslavingen: suiker, roken, drank, drugs, gamen, sociale media, netflix, cosmetica, werken, tv kijken, slaappillen, shoppen, medicatie, eten etc
Het ‘War on Trauma’ systeem houdt zichzelf in stand doordat het pijnvermijdend en genot zoekend is en losgekoppeld van wat het betekent om mens te zijn.

Als je het mij vraagt is de mensheid nog nooit zo ver van zichzelf, medemens en de natuur verwijderd geweest. Met de wetenschap als nieuwe religie (daarmee onderschat ik absoluut niet het belang van de wetenschap!) gaan we voorbij aan de multidimensionale wezens die we van oorsprong zijn.
Dit kunstwerk is geïnspireerd op en door het meesterlijke werk van Dr. Gabor Mate. Volledig gegrepen door de waarachtigheid van zijn wijsheid, diepgaande werk en fantastische boeken ontstond dit kunstwerk.

Ik hoop je met dit kunstwerk te inspireren om je eigen-wijze authentieke pad te bewandelen los van de verwachtingen van de omgeving en maatschappij. En vrede te sluiten met je trauma's door deze liefdevol aan te kijken, te onderzoeken, te bevrienden, te doorvoelen en te helen...

Seeing behind the veil of illusion

Chaotisch spel van kracht en tegenkracht gevangen in een ‘stil’ moment vlak voor de doorbraak. De tegenstellingen lijken zich even te verenigen en je wordt uitgedaagd om hieraan voorbij naar de illusie tussen werkelijkheid en verbeelding te kijken. 

Vanuit de binnenkant van dit gebouw /Kerk; een soort toren Babel 2.0, zie je enerzijds de opbouw van en tegelijkertijd de ineenstorting van de zuilen, machtsstructuren zoals we die kennen: Economie & financiën, onderwijs, politiek, gezondheidszorg, maar ook het instituut de Kerk, materialisme en overconsumptie. De zuilen waar we ons lange tijd veilig in voelden zouden wel eens  ‘schijn - architectuur’ kunnen zijn.

De chaos wordt met de dag groter. De zuilen worden enerzijds strakker aangetrokken en tegelijkertijd verliezen ze hun kracht simpelweg omdat ze een groot deel van de mensheid niet meer dienen.
Een paradigmaverschuiving vindt plaats met kracht en tegenkracht, actie, reactie en er ontstaat een soort ‘verstilling’  in de chaos. Terugverlangend en vasthoudend aan het oude en tegelijk angst & onzekerheid over het nieuwe worden we in een ‘freeze’ naar binnen uitgenodigd, stil te staan en te kijken naar wie wij dan in werkelijkheid zijn…

Zo buiten zo binnen
Deze Kerk / gebouw /Toren is dan ook geen gebouw, je bent het zelf! De muren en zuilen representeren namelijk je eigen geloofsovertuigingen, gedachtes die je in feite gevangen houden in jezelf gecreëerde  gevangenis gefundeerd op tweedehands overtuigingen, die het zicht belemmeren op je ware potentieel, het hogere/ De hemel het goddelijke wat in ieder mens zelf zit.

Zo boven zo beneden
Want terwijl dit gebouw omhoog reikt en verbinding lijkt te zoeken met de hemel is hij in feite een symbool van afgescheidenheid omdat het Goddelijke op hoge onbereikbare hiërarchische afstand wordt gehouden, ver bóven de mens. Ook dit beeld is een menselijke construct. Want wat als we voorbij onze eigen muren zouden kijken.
Er is dan ook geen werkelijkheid anders dan je eigen perceptie/ waarneming. Zoals je naar de wereld kijkt is hoe je deze kiest te zien. Er is geen interpretatie vrij van perceptie. Ook de wereld van afgescheidenheid is gecreëerd.
 
Zelfonderschatting
Het verhaal van de toren van Babel wordt gezien als de arrogantie en hoogmoed van de mens die dacht een toren te bouwen die naar God / hemel reikte, en God zou hebben ingegrepen door de Toren in te laten storten. Maar in werkelijkheid grijpt God nooit in, omdat wij vrije keuze hebben gekregen. Het lijkt daarom juist te gaan over zelfonderschatting van ons eigen potentieel, het goddelijke zit in ieder mens zelf en het zijn slechts onze eigen muren die anders doen geloven en creëren.

In de koepel ligt het nieuwe omvat dat in het oude geborgen ligt, klaar om geboren te worden. Het is aan jou & mij

Pride in heritage and history 
Based on the work: Bashi-Bazouk from Jean-Léon Jérôme
1868-1869 

In een sterk gepolariseerde wereld proberen verschillende bevolkingsgroepen de geschiedenis te herschrijven, wat vaak gepaard gaat met veel geweld en strijd. Een ware battle om de geschiedenis en bestaansrecht.  

Dit is een visioen van een warrior in de frontlinie gewapend met een vredesboodschap. Hij heeft ervaren dat de collectieve geschiedenis niet te overschrijven is door met strijd nieuwe herinneringen te maken en deze over de oude te leggen. Deze warrior heeft ingezien dat vrede sluiten met het verleden door het volledig aan te nemen met al het mooie en minder mooie en te rouwen om hetgeen hij niet heeft gekregen ipv de schuld buiten zichzelf te leggen.

Hij draagt traditioneel Hindoestaanse ceremoniële kleding in de vorm van een bont gekleurde mantel en een uitgesproken hoofddeksel. Hij rouwt en viert het leven tegelijk. De dood en het leven zijn onlosmakelijk verbonden net als licht en schaduw. Hij draagt zijn hoofddeksels met trots, een trots op zijn historische erfgoed waarin ook de monumenten van voormalige vijandeneen plek krijgen in zijn bestaan. Je kunt ze namelijk fysiek wel verwijderen, maar de onderliggende betekenis en symboliek blijft bestaan. Hij heeft zijn innerlijk werk gedaan. De kleuren op zijn mantel representeren de uitgelijnde chakra kleuren die aantonen dat hij in balans is en in de flow van het leven meebeweegt.

FROM EDEN WITH LOVE

Gen 1, 27- 28

{27} En God schiep de mens als zijn beeld; als het beeld van God schiep Hij hem; mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen. [28] God zegende hen, en God sprak tot hen: 'Wees vruchtbaar en word talrijk; bevolk de aarde en onderwerp haar; heers over de vissen van de zee, over de vogels van de lucht, en over al het gedierte dat over de grond kruipt.'

En zo geschiedde…

De mens werd onderdeel van de schepping, heerste over de dieren, de aarde en elkaar. Gaf tegelijk de autonomie en autoriteit uit handen aan de hogere macht/ religie als een soort slaaf van het systeem, verviel in polariteiten, afgescheidenheid en werd ‘sugarcoated’ afgeleid door entertainment, brood & spelen waardoor er ruimte ontstond voor controle, competitie, strijd, materialisme, onderdrukking en ongelijkheid en creëerde de wereld zoals we deze vandaag de dag beleven. 

Hoe zijn het zijn als we ons zouden realiseren dat we niet alleen onderdeel van de schepping zijn, maar ook juist de creators en onze ideale wereld zouden kunnen creëren gebaseerd op eenheid, gelijkheid en onze grootsheid vanuit onvoorwaardelijke liefde?

Tower of Babel - Confusion of tongues
Based on the work:  Babel tower' by Marten van Valckenborch and Hendrick van Cleve

In deze moderne verwarrende tijd verschijnt de Toren opnieuw, opgebouwd uit hedendaagse concepten en constructies. De mens klimt moedig verder omhoog, gedreven door de drang om meer macht te verwerven, terwijl de werkelijkheid niet langer wordt waargenomen. Deze Toren is namelijk gemaakt van het afval van een masculiene gedreven beschaving die verstrikt is geraakt in haar eigen valkuilen: hoogmoed, macht, geld,
ijdelheid, materialisme, afgescheidenheid en controle.

In de toren vind je de uitgewerkte systemen, geloofsovertuigingen, denkbeelden en patronen die het samengeperste afval nog willen vangen in hoofdlijnen van een narratief waar inmiddels alle logica aan ontbreekt. (Spraak)verwarring alom!

Het resultaat is een cumulatieve puinhoop van letterlijke en figuurlijke afval resten van ons bestaan:  Afval, verspilling, ongelijkheid, materialisme, voedselverspilling Big Pharma, symptoombestrijding, mind control, tech-waste, oorlog, wapenindustrie, onderdrukking, discriminatie, geweld, psychische problemen, fast-fashion, armoede, misbruik, natuur- en dierenmisbruik, politieke verdeling, religie misbruik, dader- slachtoffer dynamieken, overconsumptie, asielzoekers kampen, competitie, afhankelijkheid, angst propaganda, verdeeldheid, consumptieverslavingen, reclames, ziekenhuizen, voedselbewerking, educatie, verslavingen, banken, oorlogen, competitie, media propaganda, entertainment, klimaat propaganda, politieke polariteiten, tech-waste, DSM labels, geldprinters, controle etc

De twee Paarden van Troje kijken hinnikend toe; de mensheid is wederom gevallen voor hun betoverende illusie en bewerkstelligt daarmee mogelijk de ondergang van zijn bestaan, zoals we nu toe kennen…

De bliksem en zonnevlammen slaan tegelijk in en de toren valt uiteen. Het instorten van de Toren, hoe verwoestend het ook lijkt, is niet het einde. Het is een keerpunt, een bevrijding; het is het loslaten van de façade van uiterlijke kennis die afhankelijk is van anderen. Het maakt ruimte voor een ontwarring en herontwaking, een verschuiving naar een nieuwe manier van leven. Alles wat we dachten te weten brokkelt af om plaats te maken voor iets nieuws, een samenleving die gegrondvest is op authentieke waarden, bewustzijn en verbondenheid met de diepste lagen van ons bestaan. 

Een stad van licht, rijst op uit het water, een echo van lang vergeten en verloren beschavingen vol geheimen die klaarliggen om her-innerd te worden. Een nieuwe beschaving ontluikt die de scheidslijnen tussen boven en beneden, binnen en buiten, goed en kwaad en tussen geest en materie, voorgoed uitwist. De Toren van Babel is een uitnodiging om te ontwaken uit de droom van afgescheidenheid en de eenheid in alles te her-ontdekken.

HET GAT VAN FORTUIN

In het oog van het rad,
in het hart van het zwarte gat,
zijn we nooit gevallen, nooit gestegen.
We zijn de dans zelf,
de golf die zich hecht aan geen enkele uitkomst,
het ruisen van het rad zonder rad.

Het Rad van Fortuin blijft draaien net als de consumptiecycli waarin we gevangen zitten.
Koopdrang als ritueel.
Bezitsdrang als gewoonte.
Aankopen als illusie van controle.

Achter het verlangen naar goud, glans en bezit in het centrum van het rad van fortuin schuilt iets anders: de echo van leegte. De leegte die na ieder verlangen naar meer en groter steeds minder en leger blijkt.

In het gat van fortuin komt het oude rad tot stilstand en opent zich een nieuwe ruimte. Wat ooit draaide: opkomst, val, toeval, verlangen staat nu stil tegen de achtergrond van een leegte waaruit alles voortkomt en waarin alles verdwijnt. De bron van waaruit de oorsprong en de ontbinding van alle vormen ontstaat.

Dit gat is opgebouwd uit alles wat overbleef: resten van fortuin zonder betekenis en waarde, sporen van hunkering en verval, echo’s van het najagen van kortstondig geluk, fragiele herinneringen, en scherven van een wereld die zichzelf voorbij is gelopen.

Wat overblijft is een broze kring van spanning waarin waarde uiteenspat en consumptie haar eigen puin en schaduw tentoonstelt. Restanten samengeperst tot een nieuwe vorm: een concentratie van ruwe energie.

Het gat van fortuin nodigt uit om voorbij het zichtbare te kijken voorbij de materie, voorbij de verhalen, voorbij de trekkracht van fortuin en ongeluk. In dat midden, dat absolute midden, bestaat geen boven, geen onder, geen voor of na. Daar heerst de leegte die niet leeg is, de stilte die niet stil is, het zwart dat niet zwart is.

Wat rest, is de stille aanwezigheid van het onnoembare. In deze kern buigt de zwaartekracht.
In het hart van het rad raakt materie aan haar oorsprong voorbij tijd en ruimte, betekenis en identiteit. Hier vervalt de lineaire beweging van opkomst en verval; hier lost het rad op in een poort van pure mogelijkheid en potentie.
Voorbij de som der delen in synergie met al wat is.

Alienated from our true nature

- When the hunter becomes hunted- 

In een wereld waarin technologie steeds meer verweven raakt met de mens en zijn natuur en ons wordt voorgehouden dat technologie en Kunstmatige intelligentie een onderdeel zijn van onze natuurlijke revolutie, wordt ons leven steeds kunstmatiger en raken we steeds meer afgescheiden / alienated van onze ware natuur, elkaar en de natuur….

Vanuit het Transhumanisme bezien zal de mens zich fysiek moeten verbeteren met computers, software upgraden met technieken als nanotechnologie, genetische manipulatie en een verregaande integratie van computertechniek in het menselijk lichaam. 

Computertechnologie/ big tech lijken steeds opnieuw een technologische versie te manifesteren van dat wat in de  spirituele, metafysische en esoterische wereld al langere tijd bekend is…We bevinden ons op een punt in de geschiedenis waar we lijken te moeten kiezen tussen een analoge of virtuele werkelijkheid. Een oorspronkelijke of kunstmatige bewustzijnsveld….Een spirituele holistische visie op mens en bewustzijn of de rationele/ transhumanistische….

Dit narratief speelt zich af in een achtergrond met een mythologische voorstelling waarin Diana /Artemis -godin van wilde dieren &  de jacht rustig aan het baden is met haar hofdames. Ze merkt op dat ze begluurd wordt door de beruchte jager Actaeon en woedend verandert ze hem instant in een prooi waarop hij vervolgens door zijn eigen zwaar afgerichte honden wordt verscheurd: when the hunter becomes hunted - Van jager naar prooi, van dader naar slachtoffer, worden de rollen omgedraaid.

Een metafoor die herkenbaar is in een tijd waarin technologie verheven wordt als religie met goddelijke skills waarbij de verlosser zich aandient in bits en bytes,( groene lianen) die ons via nulletjes en eentjes toegang verschaft en verleidt tot goddelijk potentieel. Deze transhumane ‘goddelijke’ programmering (Artemis/Diana) lijkt steeds hardnekkiger te worden en als we niet opletten verandert de mens (Jager)langzaam in een machine (prooi)…bespeeld en aangestuurd door de handen (honden) die hem in eerste instantie  zijn 'goddelijke' ID & macht gaven....

Phoenix rising from the Trashes

Dit verhaal van de Phoenix die herrijst uit het trash /vuilnis is een krachtige metafoor voor ons vermogen om te transformeren, groeien, heroverwegen en te vernieuwen. In turbulente tijden waarin veel verloren en nutteloos lijkt, is er altijd de mogelijkheid om iets nieuws en waardevols te creëren. De resten van het verleden kunnen dienen als de bouwstenen van onze toekomst.

De Phoenix roept diepgaande vernieuwing en inspirerende visioenen op van het hemelse leven tijdens onze reis door de aardse wereld van schaduwen. Het is de verlossing die een einde maakt aan elke strijd, disharmonie of onvrede. Haar gezichtsuitdrukking laat diepe vrede zien. Ze ervaart dat er geen grens is aan waar ze is, zodat ze overal is. Dit is de overwinning waarvan de ovale spiegel het symbool is. Er is niets buiten haar, want alles is in haar.

De Phoenix is volmaakt kalm, zonder dat daar onrust tegenover staat. ... en dat kan alleen als je beide kanten als één kunt ervaren. Het is de oneindigheid van alle dingen omdat je het denkbeeld van eindigheid en dus afgescheidenheid en zekerheid hebt losgelaten. Het betekent het volledig instemmen met het leven. Het is gewoon ZIJN.

De Phoenix staat niet los van de materiële wereld. De kleur rood symboliseert de kleur van de basis chakra: wortelchakra, de verbinding met de aarde. De Feniks toont ons dat schoonheid zelfs in de meest onverwachte plaatsen kan bloeien. Waar anderen alleen afval zien, ziet de Feniks mogelijkheden, potentieel en de kans op een nieuw begin. Betekenis en bestaan, patroon en kleur worden belangrijker dan ruimtelijke verhoudingen en tijd. Duur, tijd en ruimte worden vervangen door eeuwigheid. 

De spiegel is geen begrenzing, maar juist een opening naar een nieuw bewustzijns- en bestaansniveau. De pijl die naar het noorden wijst, symboliseert de richting die we willen inslaan en geeft nieuwe betekenis. De pijlen vertegenwoordigen groei en onze aspiraties voor vooruitgang.

De Phoenix in dit kunstwerk is de mythologische godin van de jacht: Diane oftewel Artemis. Zij heeft het vermogen om vanuit haar goddelijke natuur in een menselijke vorm te verschijnen om zo de mensheid te beïnvloeden en van vorm en/of betekenis te voorzien of doen veranderen en het goddelijke te raken dat in ieder mens zit Haar kunstmatige en zelfbewuste voorkomen is kenmerkend voor een samenleving die doordrenkt is van theater en maskerade. 🎭 

The Convenient Lie

Dat niets is wat het lijkt vandaag de dag bleek ook in de docu Cowspiracy…want de docu stelt:- Dat de vleesindustrie 1 van de grootste vervuilers is van moeder aarde is al tijden bekend, maar dat de Vee-industrie de grootste uitstoot van CO2 veroorzaakt wist ik niet. ..Dit gaat ook over methaangassen en waanzinnige hoeveelheden water. -Dat er namelijk 15.000 liter water wordt gebruikt om 1 hamburger op je bord te krijgen… wist ik ook niet-Dat partijen als Greenpeace zwijggeld krijgen om de ware CO2 bron stil te houden wist ik ook niet. -Om over de vissenbijvangst maar niet te spreken zonder tranen…- Dat minder of geen vlees eten best een meer dan nuttige tip is voor wie een bijdrage wil leveren aan een betere wereld en bij dierenleed niet langer wegkijkt…- Dat we als mens op een punt zijn aangekomen van ‘no return’ is duidelijk en dat de keuzes die we maken de komende jaren, de toekomst voor de hele mensheid en de aarde bepalen…

En ja deze docu raakte mij diep en creëerde een compleet schuldgevoel en directe gedragsverandering. Mission accomplished zou je denken…. Tot ik Parallel hieraan steeds meer ontdekte over ( Klimaat) Agenda 2030… Zou t zo kunnen zijn dat door dit soort docu’s vol met drama/ ‘blootgelegde leugens omtrent de CO2 uitstoot  / klimaatverandering juist worden gebruikt om in te spelen op je emotie en schuldgevoel en dat dit heel handig zouden kunnen zijn om een bepaalde Vegan Klimaat agenda 2030 Build Back Better- You own nothing and you'll be happy - te promoten en uit te rollen? Dat we binnen afzienbare tijd klimaat punten krijgen bij goed gedrag en strafpunten bij overtreding in je digitale paspoort 

En we worden alleen nog en masse aan de gemanipuleerde vleesvervangers gehangen….Dat deze dubieuze klimaat topic aan vele nietsvermoedende mensen wordt gepropageerd waarbij ze overspoeld worden met doemscenario's met betrekking tot dit evoluerende fenomeen dat wereldwijde klimaatverandering wordt genoemd- maakt het onderwerp voor mij erg dubbel en controversieel….

The Convenient Lie is de naam van dit vrolijk gekleurde boeket bloemen gebaseerd op het werk van Jan van Huysum ( 1724). In dit kunstwerk staan de bloemen in een urn en zijn ze geladen met een bitterzoete twist: De bloemen zitten namelijk vol dierlijke organen, vleesafval, gewonde proefdieren, geitenogen, varkenshart, hersenen, bijvangst vissen, bloederige karkassen, schapenkoppen, afgehakte zwijnenkop, veren van de pluimvee, slachtafval, niet goed verdoofde varkens tijdens de slacht, dierenleed, maar ook perfect gesneden stukken vlees die in de supermarkt liggen prachtig gepresenteerd waardoor je vergeet dat je een dier eet.... 

Kortom een kleurrijk dierlijk leed boeket in een urn, de urn die in mijn ideale wereld de voltooid verleden tijd van dierenleed / vleesindustrie / dierproeven / de valse Klimaatagenda en oude systemen representeert…. 

Zelf droom ik van een zuiver klimaat wat NU begint bij jezelf en niet morgen pas buiten jezelf om wordt bepaald en via een ( straf)puntensysteem en via een Green passport wordt gecontroleerd…Food ( meat) for thought